اثر ژل رویال بر بهبود یادگیری اجتنابی غیرفعال و یادگیری و حافظه فضایی در رت

مقدمه: مطالعات نشان داده اند ژل رویال دارای انواع فعالیت های بیولوژیکی در سلول ها و بافت های مختلف است. با توجه به اینکه ژل رویال حاوی ترکیباتی بوده که اثرات مطلوبی بر سیستم مرکزی اعصاب و عملکردهای عصبی دارند، هدف تحقیق حاضر بررسی اثر ژل رویال بر یادگیری و حافظه در رت بوده است. روش بررسی: رت های نر از نژاد ویستار به دو گروه ژل رویال و گروه کنترل تقسیم شدند. در گروه ژل رویال رت ها به مدت 10 روز غذای حاوی 3% ژل رویال بجای غذای معمولی دریافت کردند. سپس حافظه و یادگیری در این حیوانات، هم از طریق آزمون یادگیری اجتنابی غیر فعال (یک روز و یک هفته پس از دریافت شوک الکتریکی) و هم از طریق آزمون ماز آبی موریس (یک روز و یک هفته پس از یک دوره 4 روزه یادگیری) بررسی گردید. نتایج: نتایج نشان دادند که غذای حاوی ژل رویال بطور معنی داری زمان اولین ورود به اتاق تاریک را یک هفته پس از شوک الکتریکی در آزمون یادگیری اجتنابی غیر فعال در گروه ژل رویال نسبت به گروه کنترل افزایش داد. در مرحله یادگیری آزمون ماز آبی موریس، رت های دریافت کننده ژل رویال نسبت به گروه کنترل طی زمان و مسافت کمتری سکوی فرار زیر آب را پیدا کردند و هم چنین یک هفته پس از یادگیری، در فاز بیادآوری زمان بیشتری را در ربعی که قبلاً سکوی فرار قرار داشت گذراندند. نتیجه گیری: نتایج ارائه شده پیشنهاد می کند که ژل رویال می تواند با تأثیر مثبت بر عملکردهای عصبی موجب بهبود روندهای شناختی گردد و احتمالاً در پیشگیری و درمان برخی از اختلالات عصبی نقش بارزی داشته باشد.